Ὅτι
δ’ οὐδὲν καινὸν οὔτ’ ἐγὼ λέγω νῦν κελεύων Ῥοδίους ἐλευθεροῦν, οὔθ’ ὑμεῖς,
ἂν πεισθῆτέ μοι, ποιήσετε, τῶν γεγενημένων ὑμᾶς τι καὶ συνενηνοχότων ὑπομνήσω. ὑμεῖς
ἐξεπέμψατε Τιμόθεόν ποτ’, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, βοηθήσοντ’ Ἀριοβαρζάνῃ, προσγράψαντες τῷ ψηφίσματι «μὴ λύοντα τὰς σπονδὰς τὰς πρὸς τὸν βασιλέα». ἰδὼν δ’ ἐκεῖνος τὸν
μὲν Ἀριοβαρζάνην φανερῶς ἀφεστῶτα βασιλέως, Σάμον
δὲ φρουρουμένην ὑπὸ Κυπροθέμιδος, ὃν
κατέστησε Τιγράνης ὁ βασιλέως ὕπαρχος,
τῷ μὲν ἀπέγνω μὴ βοηθεῖν, τὴν δὲ προσκαθεζόμενος
καὶ βοηθήσας ἠλευθέρωσε· καὶ μέχρι τῆς
τήμερον ἡμέρας οὐ γέγονεν πόλεμος διὰ ταῦθ’ ὑμῖν.
ἀπογιγνώσκω=αποφασίζω
- τῶν γεγενημένων, βοηθήσοντα, ἰδὼν, φρουρουμένην: να αναλυθούν οι μετοχές στις αντίστοιχες δευτερεύουσες
προτάσεις.
- ὑμεῖς, ἂν πεισθῆτέ μοι, ποιήσετε: α) να αναγνωρίσετε
τον υποθετικό λόγο και να τον μετατρέψετε στο μη πραγματικό. β) να μεταφέρετε
το απόσπασμα στον πλάγιο λόγο από εξάρτηση «Δημοσθένης εἶπε»
